IN FERNEM LAND

HOY HACE 50 AÑOS MURIÓ MARIO LANZA


Mario Lanza 2
Amics Infernemlandaires,  és un honor per aquest blog que en Colbran ens escrigui un post dedicat a Mario Lanza en motiu del cinquantè aniversari de la seva mort.

Hoy hace 50 años que falleció Mario Lanza, a la temprana edad de 38 años. Motivo oficial de su muerte: un trombo procedente de la pierna que ascendió al corazón (hay fuentes que indican al pulmón, no se ponen de acuerdo), provocando un infarto fulminante.
Se ha especulado mucho sobre esta muerte, atribuyéndosela a órdenes dadas por el capo mafioso Lucky Luciano al médico y enfermera que atendían al tenor (en la Clínica Valle Giulia, de Roma, donde Lanza practicaba una cura de sueño con inyectables, para perder peso), como venganza por negarse a asistir a un concierto benéfico en Nápoles.
Según su entrenador de gimnasia (Mario Lanza había practicado bodybuilding) en el documental “The American Caruso”, que presentaba Plácido Domingo en 1982, le inyectaron aire en la vena y murió inmediatamente. Sigue diciendo el mencionado entrenador que médico y enfermera desaparecieron de la clínica. La mañana del día de su muerte la había pasado cantando para las enfermeras y según un empleado señala en el documental “Singing to the Gods” (2005), que aunque su habitación estaba en la planta quinta, se le oía perfectamente desde el vestíbulo. Pocas horas después fallecía.
Mario Lanza 08.10.1959

Mario Lanza 08.10.1959

  • Celeste Aida (Giuseppe Verdi)
Mario Lanza estaba contento porque tenía firmados dos contratos con la Opera de Roma para cantar en 1960 “Pagliacci” y “Tosca” (ésta junto a Renata Tebaldi). Además le habían propuesto cantar en La Scala y en el San Carlo de Nápoles, aún cuando no había nada firmado; por otra parte su peso había descendido notablemte. Por fin, ahora que el cine parecía haberle abandonado, podría dedicarse de pleno a la ópera en escena.
Lamentablemente no pudo ser así…
Para algunos amantes de la ópera de la última generación, este gran tenor puede significarles poco, aunque sus discos están en todas las tiendas especializadas de todo el mundo (quedan pocas), incluídas las virtuales que tan de moda están ahora, ya que sus grabaciones no han dejado de reeditarse nunca; pero para millones de personas de mi generación fue la chispa que encendió nuestro amor por la ópera. Su película “The great Caruso” fue un acontecimiento mundial y el mayor éxito de público de 1951 en todo el mundo, en un momento en que el Cine era el entretenimiento más universalizado y los cinéfilos devorábamos las películas con verdadera fruición.

  • “M´apparì tutt´amor” (“MARTHA”-Flotow)

Mario Lanza i Esther Williams, ambdós, estels de la MGM

Plácido Domingo y Josep Carreras, por poner dos ejemplos, quisieron dedicarse a la ópera a raíz de visionar “The great Caruso” y ambos han dedicado sendos documentales filmados y múltiples recitales a la memoria de
Mario Lanza que circulan por las mencionadas tiendas virtuales.
La voz de Mario Lanza era del tipo lírico-spinto con tintes dramáticos. En uno de sus films (“The toast of New Orleans“), cuando le prueban la voz y le piden notas graves el maestro que le escucha dictamina “no es tenor, es barítono”, pero al escucharle ascendiendo a la zona aguda con su brillante “do” asegura “es tenor”.
Mario Lanza se llamaba Alfred Arnold Cocozza Lanza y había nacido el 21 de enero de 1921. Había aprendido a cantar escuchando los discos de pizarra de Enrico Caruso, pues sus padres que eran italianos (aún cuando circuló por España que su madre, Maria Lanza era natural de Santander…) adoraban al gran tenor del primer cuarto del siglo XX.
Posteriormente recibió clases de canto de Serge Koussevitsky que quedó impresionado por su voz y se lo llevó a Tanglewood como becario, provocando los celos de Leonard Bernstein, pues, siendo ambos sus preferidos, el gran maestro ruso se inclinó más por Lanza.
En Tanglewood interpretó una “La Bohème“, acompañado por cantantes profesionales y, posteriormente, el rol de Fenton en la versión en inglés de “Die lustigen Weiber von Windsor“, de Otto Nicolai, con críticas entusiastas en los periódicos.

George London, Frances Yeend i Mario Lanza

Posteriormente fue movilizado e intervino en dos musicales militares: “On the beam” (de Frank Loesser-verano de 1943) y, sobretodo, “Winged victory” (20.11.1943), durante 212 representaciones, como parte de la masa coral de 50 hombres, obra que pasó al cine en 1944 (en España se tituló “Cita en los cielos“) y la dirigió George Cukor, siendo éste su primer film, aún cuando en calidad de corista. Luego, acabada la guerra, vinieron conciertos diversos acompañado al piano y en julio de 1947 formó el “Bel Canto Trio“, con George London y la soprano Frances Yeend (Eva de “Die Mesistersinger…” del Liceu, de enero de 1955), ofreciendo 86 conciertos entre el 8 de julio de 1947 y el 27 de mayo de 1948, bajo los auspicios y consejos del gran director Constantino Callinicos que acompañó a Lanza en innumerables grabaciones para la RCA, compañía que lo tuvo en exclusiva durante toda su vida. En esos conciertos, Lanza era el más vitoreado de los tres cantantes y London estaba alucinado con su voz; posteriormente llegó a decir que si Mario Lanza “hubiera podido salir de su piel y escuchado su propia voz, hubiera vivido de un modo distinto”, ya que era notoria la eterna inseguridad que tenía sobre sus verdaderas cualidades, pues al llegar el éxito tan rápido creía que no merecerlo.
  • Deep in my heart” (“THE STUDENT PRINCE”-Romberg – Duo no comercializado en su momento por pertenecer Ann Blyth y Mario Lanza a dos discográficas diferentes)
Fue clave en su carrera el concierto del 28 de Agosto de 1947 en el Hollywood Bowl, al lado de Frances Yeend y dirigidos por Eugen Ormandy, pues a él asistió un cazatalentos de la MGM que le propuso un contrato y aquí comenzó la parte más conocida de la vida de Mario Lanza, la que va ligada a sus películas. No obstante, en abril de1948 fue contratado para dos funciones de “Madama Butterfly” en Nueva Orleans, al lado de la soprano japonesa Tomiko Kazanawa, con tal éxito que lo solicitaron para “La Traviata” en 1949, pero sus compromisos con el cine se lo impidieron. De las 9 películas en que intervino, en 7 fue protagonista, en la primera corista y en “The student prince” sólo pudo escucharse su voz. Sobre este particular se dijo en su momento que la MGM prescindió de él porque su volumen corporal le impedía vestir los trajes diseñados para el príncipe, pero eso no es cierto porque precisamente en 1952 (año de la preproducción) Lanza ofrecía una silueta más estilizada que en “The great Caruso“. Lo que realmewnte sucedió fue que Curtis Bernhardt, el director propuesto, asistió a las grabaciones de los playbacks y no estuvo de acuerdo con el énfasis de Lanza en una canción, éste pidió un nuevo director y la MGM optó por despedir al cantante. Lo curioso del caso es que cuando se comenzó a rodar “The student prince” en 1954, la MGM ya no contaba con Bernhardt y propuso a Richard Thorpe, con quien Lanza tuvo tan buen “feeling” durante la filmación de “The great Caruso“. Lo que son las cosas…

Kathryn Grayson i Mario Lanza en "That midnight kiss"-1949

Si Lanza sólo hubiera agradado al gran público porque la voz iba acompañada de una gran simpatía y un indudable atractivo físico, a pesar de no superar el 1,70 mts, (razón por la cual sus zapatos iban trucados, con plantillas y tacones elevadores), podría ser que se hubiera fabricado un falso ídolo, pero, a continuación voy a detallar comentarios de importantes personajes:
  • TOSCANINI: “Mario Lanza posee la voz más grande del siglo”
  • SERGE KOUSSEWITSKY: “Una voz así aparece cada 100 años”
  • MARIA CALLAS: “Lo que más lamento es no haber podido tener la oportunidad de cantar con Mario Lanza que poseía la mejor voz de tenor que yo haya oído”.
Fans famosos de su voz fueron: Frank Sinatra (que asistió a su entierro), Elvis Presley, Tito Schipa, Renata Tebaldi, Richard Tucker, Licia Albanese…, aparte de los mencionados Plácido Domingo y Josep Carreras y también Luciano Pavarotti y Roberto Alagna. Pero el comentario más sorprendente es el que facilita Enrico Caruso, hijo (nacido de la larga relación de su padre con la soprano Ada Giacchetti y que fue eliminada de “The great Caruso” por expresa prohibición de su esposa Dorothy Benjamin) en su libro “Enrico Caruso:my father and my family” (que tengo comenzado pero no terminado).
Pues bien, el hijo de Caruso afirma que la voz de Mario Lanza “era sin tacha, fluía natural y con una fuerza que pocos tenores pueden conseguir y además era extraordinaria, tanto en los fragmentos de ópera como cantando música popular, superando en ésto los extraordinarios talentos de mi padre”.
  • I´ll walk with God” (“THE STUDENT PRINCE”. Canción compuesta por Nicholas Brodsky, con letra de Paul Francis Webster, expresamente para Mario Lanza)
Como persona, Lanza era inseguro y, según afirma Sara Montiel (su coprotagonista en “Serenade”-1956) en el documental “Singing to the Gods” (2005), temía no agradar a las mujeres por su exceso de peso y, además, afirma la actríz manchega, tenía tristeza interior. Sobre su peso, llegó a alcanzar los 120 kgs, obviamente excesivos para su estatura e hizo lo imposible por perderlos, incluso la cura de sueño en la Clínica Valle Giulia de Roma, donde encontró la muerte. Por cierto que el 7 de octubre de 1959 por la mañana se encontraba tan bien que llamó a su esposa y le dijo que por la tarde iría a casa. No pudo hacerlo porque falleció a las pocas horas.
Su comportamiento con sus compañeras de reparto no fue demasiado correcto. Dorothy Kirsten se quejó de que durante la filmación de “The great Caruso” decía palabrotas en italiano, en su presencia, creyendo que ella no las entendía. Kathryn Grayson con quien interpretó dos films y diversos conciertos en el Hollywood Bowl y tournèes promocionales, comunicó a la MGM, después de su segunda película, que no interpretaría ninguna más con Mario Lanza, por sus avances deshonestos…Ann Blyth, catolica 100%, sin embargo, nunca ha expresado ninguna queja.
Lo que queda de Mario Lanza para el presente y el futuro son sus múltiples biografías, sus películas que aún se ven con sumo agrado y unas grabaciones antológicas de una voz que abarcó todos los campos: la ópera, la opereta, la canción religiosa, el musical y la canción popular. Una voz que tiene admiradores y detractores. Muchos han insinuado que su voz era producto del micrófono, pero las críticas de sus conciertos, tanto de los años 40 como los europeos de los años 50 del pasado siglo, lo desmienten e incluso Licia Albanese (que lo propuso para “Andrea Chênier” en el Met, pero luego él decidió no interpretarla) aseguraba que su voz era de un volumen considerable y de una belleza extraordinaria, con centro y grave de tipo baritonal y unos centelleantes agudos.
Mario Lanza
Mario Lanza consiguió una popularidad como, probablemte, nadie ha vuelto a conseguir y generó una afición y un entusiasmo insólitos por la ópera. En nuestros días Rolando Villazón, aunque en forma diversa, también ha podido atraer a un nuevo público hacia la ópera y en ese aspecto también puede considerarse un nuevo creador de afición y ojalá pueda seguir siéndolo.
En 1961 el Alcalde Richardson Dilworth firmó un documento oficial de la ciudad de Filadelfia, proclamando el día 7 de Octubre “MARIO LANZA MEMORIAL DAY“. Entre las calles 3 y Queen Street de Filadelfia se encuentra el Mario Lanza Park. También en Queen Street está el Mario Lanza Museum situado en The Settlement Music School. Y en Eastwick, al sudoeste de Filadelfia, se encuentra el Mario Lanza Boulevard. Un avión de Allegheny Airlines fue inaugurado con el nombre de “The Mario Lanza”, a principios de los años 60, En el Reino Unido existe la “British Mario Lanza Society“. Además, el “Mario Lanza Institute” de Filadelfia fundó la “Mario Lanza Educational Foundation” en 1976, para premiar y becar a futuros cantantes en memoria de Mario Lanza.
FILMOGRAFIA:
  • “WINGED VICTORY”-1944 (de George Cukor)
  • “THAT MIDNIGHT KISS”-1949 (de Norman Taurog)
  • “THE TOAST OF NEW ORLEANS”-1950 (de Norman Taurog)
  • “THE GREAT CARUSO”-1951 (de Richard Thorpe)
  • “BECAUSE YOU´RE MINE”-1952 (intervenían sus padres) (de Alexander Hall)
  • “THE STUDENT PRINCE”-1954 (sólo voz) (de Richard Thorpe)
  • “SERENADE”-1956 (de Anthony Mann)
  • “SEVEN HILLS OF ROME”-1957 (de Roy Rowland)
  • “FOR THE FIRST TIME”-1959 (de Rudolph Maté)
Además en el film australiano “Heavenly creatures” (de Peter Jackson-1994), el actor Stephen Reily encarna a Mario Lanza, en un sueño onírico de las protagonistas que sólo piensan en Mario Lanza, sus películas y sus discos, escuchándose cinco interpretaciones suyas a lo largo de este inquietante film.
  • Granada” (Agustín Lara – Probablemente la mejor interpretación de esta famosísima canción)
vídeo gentileza de DiPlacido71

Un comentari

  1. Molt poques vegades he tingut l’oportunitat de fer el primer comentari al post que acaba de sortir, no tindria cap lògica, oi?.
    Ho he dit en l’encapçalament i ho repeteixo ara, és un privilegi que en Colbran hagi acceptat la invitació a fer el post que commemora la mort d’aquest gran cantant que 50 anys després continua portant nous fans al món de l’òpera, que és el més gran llegat que trobo que ens ha deixat.
    En Mario Lanza crea afició i això amics, és importantíssim.
    Avui potser hagués parlat del desé aniversari del Liceu, aquell primer Turandot, però ves per on el destí ha creuat dues efemèrides i penso que Lanza havia de tenir un lloc de privilegi, sent com és aquest un blog bàsicament operístic, tot i que ja sabeu que es pot trobar de tot una mica.
    I per parlar de Lanza, com de tantes altres coses, no hi ha ningú millor que en Colbran.

    Vosaltres el coneixeu bé, els seus comentaris, quan no es reprimeix, son un post per si mateixos i avui era el dia ideal per debutar, tot i que ja va fer una magnífica crònica d’un concert del Quartet Casals que no vaig poder assistir-hi, però això d’avui és diferent, i potser podria significar el inici d’una col·laboració més assídua.
    Depèn d’ell més que de ningú altre.
    Gràcies Colbran

    M'agrada

  2. Rosina

    Felicitaciones, Colbran!! Gracias por el estupendo artículo y a Joaquim por publicarlo. Mi deseo sería, si no quieres tener blog propio, que colaborases aquí con alguna frecuencia, para compartir todos tus conocimientos (con la aquiescencia de Joaquim, por supuesto). Cuando yo era pequeña, a Mario Lanza los críticos musicales lo menospreciaban un poco pero con el tiempo ,que es quien hace valer la verdad, ha recibido el reconocimiento que merece.

    M'agrada

  3. Amfortas

    Els comentaris d’en Colbran sempre son molt didàctics i una bona escola per conèixer mes no tan sols d’òpera sinó també de cinema i musicals. Avui mereix una felicitació especial per l’explicació exhaustiva de Mario Lanza. Gracies Colbran.

    M'agrada

  4. Maestro Colbran, gracias por echarte al ruedo y permitirnos compartir un poquito de ese inmenso saber que atesoras.
    Enhorabuena por el post. Magnífico, irreprochable. Un auténtico tratado y estudio sobre una figura que posiblemente haya sido injustamente tratada por el hecho de haberse “vendido” a Hollywood en su momento, pero que, además de su gran voz, tiene en su legado el haber conseguido introducir en la ópera a multitud de personas que iban al cine a ver una historia amable y además se sorprendían con la belleza de la música y de una voz de primer nivel.
    Gracias de nuevo por compartir todo esto con nosotros.
    Joaquim, no dejes que sea la última.

    M'agrada

  5. Gràcies Colbran. Com era d’esperar el teu article ens dona molta informació sobre aquest gran tenor que cap aficionat a l’òpera pot obviar.
    Jo el vaig descobrir de nena amb la pel·lícula “Serenade” basada en la novel·la homònima de James McCain, autor també d “‘El carter sempre truca dues vegades”. Aquí la pel·lícula, segur que u i altres ho sabeu, se’n va dir “Dos pasiones y una mor”. La Joan Fontaine feia de rossa elegant, dolenta i envarada i una preciosa Sara montiel era la contrapartida moena, molt bella i humil. Em va colpir sentir-lo cantar i tot i que no l’he escoltat com es mereix, sempre he tingut consciència de que es tractava d’un “number one”.
    Si en Joaquim diu que les teves col·laboracions només depenen de tu, deixa’l reposar de forma periódica i obsequia’ns amb qualsevol del milions de coses que ens pot explicar.
    Gràcies a ambdós, amics.

    M'agrada

  6. gloria

    Ai amics meus ! quin ensurt al obrir i veure a més de la foto d’en Mario Lanza tantíssimas dades del amor “platónic” de la meva llunyana adolescencia…graçies Colbrán i Joaquim, imagineu si m’ha sobtat , que no he estat capaç d’escriure tot seguit , molts records i mases emocions de cop, estave accelerada ( en Joaquim ja sap que em costa pòc…) i aquesta vegada tenía motius…per a mí ,i de segur per molts més ha estat de nou un descubriment…
    per els principis dels anys 50, i jo amb 10-11 anys bastant mística, molt formaleta i molt més bleda no en savia res de res de la vida ,només volía cantar hi així ho feia no hi havia qui em fes callar dia a dia ifins i tot tenía el meu públic de l’ESCALA de casa meva obrin la porta cridaven ! canta bonica que ho fas molt bé ! aixó si podía amb tot ,tangos ranxeras, però els meus éxits els vaig aconseguir imitant a una tal IMMA TZUMAC ( no créc que s’escrigui així) que feia el que volía amb la veu, del més agut al més greu i així vaigdescubrir la meva propia veu….un dimarts vaig sentir per primera vegada una retransmisió d’ópera al nostre Liceu , La Traviata,Renata Tebaldi i el nostre estimat Manel Ausensi …em va entusiasmar, i desde aquell dimarts tot i que matinava molt , no em vaig perdre cap…. havia descobert l’ópera i la sentia molt aprop…i llavors , un bon dia va arribar “El Gran Caruso ” renoi ! per aquells temps era sesió continua i jo que anava amb la mare ( com feiam les bones nenes…) li vaig insistir per quedar-me a les altres dues sesions continues així que van ser tres i noen vaig tenir prou, per aquells temps les treien d’una sala i les passaven en altres, sempre en ordre de categoria i jo ,diumenge a diumenge Caruso trás Caruso i així va ser com l’últimcop que la vaig poguer disfrutar recordo molt bé va ser en un cinema del ara “Raval” abans “barrio-chino” es deia cine “Padró”. Us podeu imaginar que em savia tots els diàlegs i el més important vaig coneixer ,ni que foren en retalls ,d’óperes que jo no coneixia i el més fort amb vaig enamorar com una boja de tal manera que recordo la enveja gens sana que em feia sentir la afortunada ANNE BLYT …..Us podría explicar moltes més coses …però ara toca el perqué del meu segon descubriment i es que , ja per aquells temps aquí a Barna i especialment els medis de comunicació no parlaven gens bé d’en Mario Lanza , recordo molt bé que es deia que mai havia cantat ópera i molt menys va trepitjar un teatre, podeu pensar que per a mí va ser un desencís, tampóc he vist mai cap bona discografia, tinc uns cassets antics que sonen fatal i els tinc per romanticisme però son in-audibles… ara amics podeu entendre el meu impacte al rebre el vostre regal , ja sòc gran i la música es la meva millor companya, graçies Colbran i Joaquim, Ah ! i gracies també per la MUSICA FRANÇESA de la que sòc una gran entusiasta,us estima,Glòria

    M'agrada

  7. Gracias Colbran y Joaquim por este post!! Lo vi anoche pero me lo deje para tener algo con que alegrar el dia y aqui estoy disfrutandolo… Creo que no hay casi ninguno de nosotros que no haya disfrutao con las peliculas y los discos de este senor. Como mucho tengo una fascinación grande por sus prelicuas, especialmente aquella sobre la vida de Caruso que habra visto unas cuentas veces 🙂 Fue defintivamente de aquellos que aparte de una preciosa voz tenia tanto carisma como entrega. A mi siempre me hizo flotar el alma con s tono de voz y con esa energía increíble que desprendía. Es siempre un placer recordarlo!!!

    Solo unas cosas a andir…. Mi padre que es endocrinologo dice que su problemas de peso y a veces de cambios de animos y demas se debian a una enfermedad endocronilogica no detectada en su dia, osa que junto con el peso tambien afecto su corazon. Desgraciadamente en su dia habia poca experiencia de detectar y tratar eso, hoy en dia seria algo facil de controlar y mejorar… Una lastima… Tambien da pena saber que ya en esos tiempos la imagen era tan importante, bueno ahí donde trabajo mucho, si…

    Me parece muy interesante y justo tambien lo que dices del acercamiento a la opera que produjo su forma de cantar y sus peliculas.. Hoy en dia a veces juzgamos muy duro intentos de popularizar este arte (y me incluyo aquí en los que no son fans de cierto tipo de crossover y demas..), pero… recordándolo creo que hay bastante argumentos a favor, siempre y cuando vienen de artistas excepcionales como lo fue Mario Lanza. Hay mas de un cantante de opera hoy en dia que lo menciona como fuente de su deseo de convertirse en cantante de opera 🙂

    Y por ultimo… con este relato tan detallado me has vuelto a transportar 15 anos atrás a mi unico viaje a EEUU, a parientes q vivian cerca de Philadelphia y donde fui a visitar la casa museo que hay/habia 🙂 Tambien me acuerdo del circo que monto mi tia al saber por cual área de la ciudad lleve a mi prima para ver el museo (es q nos habimos ido a la ciudad bajo otro pretexto porque abiamos q no nos iba dejar ir sola por esas calles) 😉 Con decir que aquello no daba sensación de seguridad viendo los vecinos …. uy. Pero dentro de la escuela de música que alberga el museo es otro mundo y la senora que cuidaba el museo y le habia conocido contaba con muchisimo carino de su vida. Aun recuerdo en la pared una chaqueta blanca elegante de concierto que tenian guardada ( y doblada en la espalda en el mostrador porque era muy ancha ;-))

    De verdad gracias por los maravillosos recuerdos!

    M'agrada

  8. gloria

    Perdoneu , després de tanta lletania encara he oblidad una cosa…… i es, fent abús de la vostre saviesa, teniu informació de la tal IMMA TZUMAC ? segurament no s’escriu així…crèc que va morir fa pòc temps, només sé que era una cantant peruana , dels anys 50, cantava folklore del seu pais ,tenia una extensió de tons de veu sobre-natural, almenys llavors així m’ho semblava…..

    M'agrada

    • Hola Glòria:
      A la Yma Sumac li vaig fer un post, fa força temps i potser tu no el vas veure. Poc després va morir.
      Veritablement va ser tot un fenomen vocal.
      Si vols recuperar el post, tan sols has de prémer aquest enllaç

      POST DE YMA SUMAC

      Estic segur que en Colbran et podrà dir més coses, a part del que ja va comentar en el seu moment, que era veritablement lo important d’aquesta entrada, a part del dos YouTubes que es permetien escoltar els prodigis vocals d’aquesta senyora.

      M'agrada

  9. En primer lloc agrair en Colbran aquest magnífic i exhaustiu passeig per la vida i l’obra de Mario Lanza. Un cantant que jo vaig conèixer de petit per algun disc de vinil que tenien els meus pares i per descomptat per “El gran Caruso”. Un cantant del que sempre havia sentit a dir que sense un micro, res de res, i que el mestre Colbran ha tallat d’arrel i a posat al seu lloc.
    La segona cosa, és que m’afegeixo a solicituts anteriors, que aquest post no sigui una raresa i que de tant en tant, a banda dels seus sempre documentats comentaris, en fes algun més. Estic segur que el Joaquim i tots els infernemlandaires ho agrairiem.
    Una abraçada

    M'agrada

  10. Joanpau

    Sensacional el post i sensacional en Mario Lanza.
    És comprensible que fos un cantant que crees afició, cantant d’aquesta manera tan extravertida i directa, s’arriba aviat al cor del públic.
    Jo també havia llegit que la veu era petita i també que el haver cantat molt poc al teatre li creava molta inseguretat. Hi havia opinions que deien que no hagués estat capaç d’aguantar moltes funcions seguides i que era un tenor d’àries.
    Escoltant-lo no ho sembla pas i si la seva funció en la vida va ser crear addictes a l’òpera, l’ha acomplert de sobres.
    On s’ha de signar per tal de que en Colbran ens escrigui més col·laboracions?

    M'agrada

  11. He escuchado a Mario Lanza alguna vez. Siempre me ha gustado su voz, aunque me ha dado la sensación de que ha sido un poco ninguneado. Esta entrada me ha parecido excelente para conocer un poco más de la vida de este hombre.

    Enhorabuena por él. Saludos.

    M'agrada

  12. Avui, dinant amb la meva tieta, una senyora molt gran (té 90 anys però unes facultats mentals que ja les voldria jo no a la seva edat, no, molt abans!), em deia que avui fa 10 anys de la reinauguració del Liceu, després de l’incendi. Li he comentat que també feia 50 anys de la mort de Mario Lanza i m’ha dit: “Ah, sí, el Mario Lanza, que cantava Granada com ningú!”. Mentre escric, l’estic escoltant, i déu n’hi do!.

    Me’n alegro que l’opinió de la meva tieta coincideixi amb la del Colbran, tant i tant entès en la matèria!

    Gràcies, Colbran, per acostar-nos detalls de la vida i l’obra de Mario Lanza, i a tu Joaquim, per fer-ho possible.

    Esperem que vinguin moltes més col·laboracions com aquesta!.

    M'agrada

  13. Galvany

    Que puedo decir que no hayan dicho. Por eso me uno a todos y te felicito por este magnifico post. Muchas veces leo tus comentarios y para mi son motivo de conocimiento de cosas que ignoraba y que ahora sé.
    Muchas gracias Colbran.
    Un abrazo para los dos

    M'agrada

  14. L’autor d’El carter sempre truca dues vegades2 i de “Serenade” que va inspirar “Dos pasiones y un amor” amb Mario Lanza, Sara Montiel i Joan Fontaine, és deia JAMES M.CAIN i no JAMES MCCAIN com he escrito jo abans convertint-lo, no sé perquè, en un estatunidenc d’origen escocès…
    Ara que he pogut llegir les brames que corrien, jo recordo haver llegit que haver-se compromés a fer cinema li va impedir fer una carrera d’òpera amb gires seguides com toca fer. D’aquí a aquí es trobava captiu del sen contracte cinematogràfic en el que hi podia passar mesos i quan quedava lliure no es podia re-enganxar a cap temporada d’òpera perquè totes ja estaven dades i beneïdes. Segun que en Colbran hi podrà afegir alguna cosa.
    Vaja quin post més profitós!

    M'agrada

  15. colbran

    Olympia, has leído la novela de James M. Cain? Te lo pregunto porque en su momento me comentaron que el personaje de Joan Fontaine corresponde a un hombre en la novela, pero la censura prohibió su plasmación en la película. Por otra parte ya digo al principio de este post que a Mario Lanza le ofrecieron interpretar el Alfredo de “La traviata” en 1949, como consecuencia del éxito obtenido en 1948 con “Madama Butterfly”, pero sus compromisos cinematográficos le impidieron aceptar la oferta y, consecuentemente, ya nadie se atrevió a ofrecerle nada en teatro, excepto Licia Albanese que pidió al Met que le contrataran para “Andrea Chênier”, pero su peso excesivo que le acomplejaba le hizo desistir, por cuanto no estaba de acuerdo con la imagen que daba en la pantalla.

    Gloria A (porque creo que hay dos Glorias distintas en estos comentarios) celebro que pertenezcas al grupo de personas que vimos “The great Caruso” tres veces el mismo día. En mi caso fue en el cine Pelayo de Barcelona y no llegaron a tres, sólo dos y media porque eran ya las nueve de la noche y tuve que abandonar el cine. Tenía 12 años y mis padres se hubieran inquietado si hubiera vuelto más tarde. Cómo nos marcó este film! Nos hizo adictos a la ópera!

    Por lo que respecta a Yma Sumac, se trata de un personaje lleno de misterio, con una voz increíble que abarcaba 4 octavas y media (en la canción “Chuncho” hace uso de 4 octavas y 1/8), pero cuyos antecedentes y vida personal continúan sin conocerse; prácticamente se sabe que nació el 10 de septiembre de 1922 en Cajamarca, Perú y que murió de cáncer de colon el 1 de noviembre de 2008, en Silver Lake, California.

    Hace unos meses conseguí un libro sobre ella, procedente de una de esas tiendas virtuales, creyendo que iba a ser una biografía, pero en la primera página su autor ya adelanta que de biografía nada, es sólo un estudio canción por canción y concierto por concierto, de todo cuanto cantó y grabó. Ella ya procuró mantener siempre secreto todo lo referente a su vida, dando por ciertas cosas inventadas por los periodistas que le iban bien para su carrera y negando falsedades que en nada la favorecían, como cuando ciertos comentaristas, entre ellos el célebre Walter Winchell (citado en la canción “Zip” de “Pal Joey”), dijeron que su nombre era Amy Camus y Nacida en Brooklyn (ella que sólo sabía unas cuantas palabras de inglés y mal pronunciadas!).

    La historia de esta peculiar y exótica cantante puede comenzar en 1943, cuando grabó sus primeras canciones en Argentina y en castellano. Luego vinieron sus actuaciones en radio y en directo, su contrato con Capitol Records, grabando canciones escritas por su marido Moisés Vivancos y acompañada por la maravillosa orquesta de Les Baxter. Después su musical “Flahooley!”, como cabecerera de cartel y por encima del título, lo cual en Broadway significa lo máximo. Con ella actuaba Barbara Cook que la escuchaba entre cajas y no salía de su asombro porque de su garganta salían sonidos que parecían producidos por dos voces distintas.

    Más tarde vinieron una media docena de películas, siendo la más conocida “The secret of the Incas”, junto a Charlton Heston. Nuevas apariciones en musicales, pero no en Broadway sino en circuitos y conciertos y apariciones en TV por todo el mundo. Actuó en Barcelona tanto en night club como en televisión. Yo la ví en un programa de grandes estrellas, allá por 196… y en blanco y negro, claro.

    Su voz según dice este libro que estoy leyendo (“The art behind the legend”, de Nicholas E. Limansky), aún siendo tan privilegiada, servía para lo que cantaba y nada más porque su falta de conocimientos musicales y odio a todo tipo de disciplina la hacían inadecuada para la ópera. En su momento de esplendor se llegó a decir que había interpretado “Lakmé” y “La traviata” en California; este libro lo niega, aunque sí es cierto que incluía arias de ópera en sus conciertos como bises, de estas óperas y de otras y en unos conciertos en Rusia llegó a cantar solos de Wagner, pero, de momento, no ha aparecido constancia grabada.

    Ya ha finalizado la efemérides del 7 de octubre. Gracias a todos los que me habéis leído y muy especialmente a todos los que habéis hecho algún comentario. Será hasta que se tercie la ocasión para ello. Un abrazo para todos.

    M'agrada

  16. Em permeteu tancar el post d’avui?

    Doncs gràcies un cop més Colbran per haver fet més gran i important In Fernem Land, no amb aquest post, que també, sinó amb totes les aportacions de la teva immensa saviesa, que amb excessiva humilitat, sempre ens transmets de manera didàctica i intel·ligent.

    El post d’avui ha de ser l’inici d’una contribució periòdica, sense normes establertes. Quan vulguis i el que vulguis, tens molt per explicar-nos, hem d’aprendre molt i ens agrada, per això sóc un fan dels comentaris de tots i cadascun dels infernemlandaires que han decidit regalar-nos a la resta, un troset del seu coneixement

    Gràcies a tots.

    M'agrada

  17. Tinc pendent de llegir -vull dir de ben llegir- el post dels baritenors rossinians, post pel qual, Joaquim, et felicito, tot i que espero que quan l’hagi ben llegit et ben felicitaré més.

    Ara també he llegit de pressa i corrents aquest altre teu, Colbran, que m’ha semblat també interesantíssim perquè en Mario Lanza és un d’aquells cantants conegudíssims…, només de nom.

    Em sumo (a més a més ja t’ho he dit moltes vegades) -continuo parlant amb tu, eh, Colbran- a la gent que et demana una col·laboració més fluïda com a redactor d’In Fernem Land”. Vinga, anima’t, home! que, a més a més, seria, també, una manera de donar una mica de descans a en Joaquim.

    Una abraçada a tots dos!

    M'agrada

  18. Colbran,
    Em vaig comprar ·Serenade” en llengua anglesa per fer pràctoques quan tot just començava a estudiar l’idioma. Vaig naufragar i no vaig insistir gaire però et puc assegurar que no em sortia per enlloc el personatge de la joan fontaine. Això feia que jo encara creiés entendre menys del que entenia. Com tants portava un lliri a la má. És un cas similar al de La Condesa descalza on l’aristòcrata marit de l’Ava Gardner, com sap molta gent, no era un castrat per accident de guerra, sinó un senyor gay que es casava amb la Gardner per guapa, perquè l’estimava i per despistar al personal. El guió inicial no va passar censura.
    Una abraçada!

    M'agrada

  19. Gloria

    I de nou toca fer agraïment.s… si Joaquim , t’haig d’agraïr tantes coses… veurás, en el seu dia (2007) el post de la Yma Sumac no el vaig veura doncs jo encara no tenía el gust ni la sort de haber -vos descobert , va ser amb motiu del comiat del nostre estimat “Mestre” ( novembre 2008) i el no voler creura els comentaris d’uns veins de seient a l’Auditori quan , sense tenir cap coneixement d’internet ,em vaig ficar i…. ja saps. Ara estic menys sola doncs he guanyat amics que em fan passar estonetes molt agradables especialment amb música,la meva passió, gracies Joaquim per el post de la enyorada Yma Sumac doncs ni que jo fos una nena ,em va calar força i mai més en vaig sentir parlar d’ella , ara al escoltar-la pots imaginar la meva emoció… ets un sol ! Glòria A.

    M'agrada

  20. Gloria

    Amigo Colbran, pués si, creo que es acertado lo de Glòria.A. ya que mi apellido es Aparicio( a no ser que mi tocaya coincida…) a lo mejor confunde porque escribo en catalán y en castellano , cosa que a veces me lleva a cometer alguna falta ortográfica, pero, me gusta hacerlo así. Aunque siempre leo tus estupendos escritos creo que nunca me he dirigido a ti y ahorita ya es obligado, pués es de agradecer la molestia que te has tomado en rebuscar tanta información de mi añorada Yma Sumac ,lo he disfrutado y vivido con emoción, es por eso y otras más cosas que me tomo la libertat de considerarme amiga tuya, yo no puedo al igual que Joaquín y tu aportar apenas nada en este blog , aunque de corazón joven , soy muy mayor ,pero me hace muy feliz cuando abro y hay noticias ´o Música que por otros medios nunca me llegaría, así que gracias de nuevo Colbrán, tu amiga,Glòria.A

    M'agrada

  21. Roberto

    Sólo un dato que Colbran no comenta y para los que le interese: el documental que se menciona en el blog, “Singing to the Gods” (que por cierto es muy extenso e interesante) se puede encontrar en la edición en un solo Dvd de las dos simpáticas primeras películas protagonizadas por Mario Lanza: “That midnight kiss” y “The toast of New Orleans” que, dado que no se ha editado por estos lares, hay que conseguir vía Amazon. Sin lugar a dudas Mario Lanza inició mi afición ( como la de casi toda una generación) por la ópera.

    M'agrada

  22. colbran

    Roberto, la grabación de “Singing to the Gods” está en los extras de “The toast of New Orleans” que junto con “That midnight kiss” se facilitan en una sola caja, pero en dos discos, no en uno, como tu indicas.

    No lo mencioné en el post por no ser reiterativo, ya que cito otro documental y conciertos que se pueden conseguir en las tiendas virtuales y añadiré que también se puede descargar gratis en donde todos sabemos.

    De todas formas, agradezco tu aportación por si puede ser de utilidad para cualquiera que esté interesado.

    M'agrada

  23. colbran

    Bienvenido, Alfredo, a este blog. Celebro que te haya gustado el post dedicado al gran Mario Lanza, por el que siento un enorme respeto y una gran admiración.

    Vuelve siempre que gustes a IN FERNEM LAND, donde estoy seguro que encontrarás siempre algo de tu interés.

    Hasta pronto y cuando lo creas conveniente deja un comentario, por favor.

    M'agrada

  24. Gilberto Quesada

    Ha sido muy interesante leer todo lo escrito. Hace muchos años cuando apareció Placido Domingo sentí el timbre y dramatismo de Mario Lanza. Hoy Rolando Villazón con un timbre similar al de Placido Domingo, se convierte sin saberlo en heredero del timbre y dramatismo de Mario Lanza.

    M'agrada

    • colbran

      Bienvenido, Gilberto. Celebro que le haya interesado este post. Vuelva cuando guste a este blog y, si lo considera oportuno, puede dejar nuevos comentarios, seguro que encontrará temas de su interés.

      M'agrada

  25. JOSE SCALZO GIGLIOTTI

    SOY ACTOR ,DE LOS 14 AÑOS QUE ESCUCHO SU VOZ Y ME PARECE IMPOSIBLE QUE HAYA MUERTO. LO VEO EN LOS VIDEOS LO ESCUCHO Y LO VUELVO A ESCUCHAR Y MIS OJOS SE EMPAÑAN.EL GRAN CARUSO Y HE VISTO CIEN VECES Y LO SIGO VIENDO.EL MAESTRO TOSCANINI,SERGE KOUSSEWTSKY Y MARIA CALLAS ,ESTAN MUY ACERTADOS EN SU DEFINICION ,FUE LA VOZ DE TODOS LOS TIEMPOS. HASTA PRONTO MARIO. NOS ESTAMOS VIENDO EN EL MAS ALLA…………

    M'agrada

    • colbran

      Ya han pasado casi 52 años de su muerte y aún se siguen reeditando y vendiendo sus discos como si estuviera vivo. Aquella hermosa voz y la entrega y entusiasmo al cantar no se pueden olvidar. Afortunadamente sus películas van apareciendo en DVD (en España aún no) y se siguen disfrutando por todo el mundo.

      Bienvenido a este blog, Jose, y vuelve cuando gustes.

      M'agrada

  26. I simply had to appreciate you all over again. I am not sure what I would have used in the absence of the tricks documented by you regarding that area. It was actually a very challenging condition in my position, however , understanding a well-written avenue you handled the issue took me to cry with happiness. Now i am thankful for this work and then expect you comprehend what a great job you are always doing instructing many others by way of your website. Most probably you haven’t encountered all of us.

    M'agrada

    • colbran

      Welcome “Alegro auckcje” ( my God such a nick !). I’m not the owner of this extraordinary blog, I, Colbran (from Rossini’s wife, the Spanish mezzo), only do some posts now and then. In spite of my nick I’m a man. The owner is Joaquim who undoubtedly makes a fabulous task of divulgence.

      However this post dedicated to Mario Lanza is a work of mine. I can understand that you like it, but the word “tricks” that you use scapes from my knowledge of English, perhaps you mean “peculiarities” or “facts”, because I don’t use tricks at all, all I have written comes from the reading of the many biographies of Mario Lanza that I have and from all the films, records and documentaries I’ve got.

      Obviously Joaquim hasn’t encountered all of the people who´s visiting his blog. Have on mind that the visits to “In fernem Land” come close to 1.200.000 so far!
      And only in four years!

      We’ll appreciate very much your future visits to this blog.

      M'agrada

  27. colbran

    Por fín ya está disponible en España (se ha puesto a la venta hace una semana) “El gran Caruso”, la película interpretada por Mario Lanza y que supuso en 1951 una conmoción entusiasta entre los amantes del cine y atrajo a muchos millones de nuevos aficionados a la ópera de todo el mundo.

    Lamentablemente no ha sido remasterizada en origen, ni se han reincorporado a su metraje todos los fragmentos suprimidos, entre ellos diversas intervenciones de Jarmila Novotna (“Caro nome”) y su affaire amoroso con Caruso, ni el cuarteto de “La bohême”, ni otros fragmentos a cargo de Mario Lanza.

    De todas maneras bienvenida sea esta edición, en espera de que WB se decida a poner en el mercado una versión oficial, con extras.

    M'agrada

  28. fidel

    bueno este articulo es muy completo y refuerza los muchos comentarios positivos dispersos del gran Mario Lanza. Hace un engranage logico y secuencial de la vida y obra del que es considerado hasta la fecha de la voz mas grande del mundo…como ejemplo creo que Granada..nadie la cantara como Mario lanza que tiene una voz UNIVERSAL ..para todos los gustos y canciones…felicitaciones por la ilustracion.

    M'agrada

    • colbran

      Estoy de acuerdo contigo, Fidel, nadie ha cantado “Granada” mejor que Mario Lanza.

      Vuelve por este blog cuando quieras, encontrarás temas de todo tipo, predominando los musicales y especialemtente los líricos. A veces se crean, involuntariamente, discusiones que no hace sino ampliar los puntos de vista.

      Hasta pronto.

      M'agrada

      • Ana Olea

        Amo a Lanza desde que lo descubrí en El Gran Caruso. Me parece que, junto a esa voz hermosísima, tenía una capacidad enorme de emocionar que sólo puedo relacionar con generosidad y transparencia en la entrega. Muchas de sus versiones son mis favoritas, incluso frente a otros intérpretes que también aprecio mucho. Hablando de Granada, y sin pretender polémica, invito a escuchar la versión que grabara Joselito en la película “Así era mi madre”. No se me pasa por la mente comparar nada ni discutir academicismos. Sólo los invito a escuchar otra interpretación de esta canción que también me parece maravillosa y no siempre es conocida.

        Saludos desde Venezuela

        M'agrada

        • colbran

          Lamento reconocerlo pero yo nunca seguí la carrera de Joselito, cantante adorado por todas partes. No tengo ningún disco suyo, pero sí varios de sus films que no creo que perduren como clásicos. No obstante una película italiana de extraordinario prestigio: “Mamma Roma” de Pier Paolo Passolini, inclúia un tema interpretado por el diminuto intérprete en italiano y que Anna Magnani escuchaba repetidas veces a lo largo del film. Me refiero a la canción italiana “Violino tzigano”.

          Me alegra saber que en Venezuela se acuerdan tanto del gran Mario Lanza como de nuestro Joselito, de quien no conozco esa “Granada”, pero que pienso localizarla.

          Una sugerencia, Ana, escucha la versión del barítono colombiano Carlos Ramírez que fue uno de sus primeros intérpretes y se incluye en el film musical “Two girls and a sailor” (1944), donde la canta acompañado por la orquesta del catalán Xavier Cugat.

          Gracias por visitarnos y vuelve cuando gustes. En este blog tienes temas variados que pueden se de tu interés y que puedes localizar mediante la “Pagina d’inici” o el “search”.

          M'agrada

        • Ana Olea

          Gracias a ti, Colibran, por el feedback y por la recomendación: no conocía a Carlos Ramírez. Interesante interpretación que creo debo insistir en escuchar para ir “catando” lo que encierran sus matices.

          Como ves he vuelto a pasearme por tu interesante blog. El comentario que alude a Yma Sumac, me hizo recordar que mi mamá hablaba de ella. No obstante, hace muchísimos años que perdí de vista el disco de Yma que había en casa. Aún recuerdo las altísimas notas que le escuché de niña. Habré de intentar reencontrarla.

          Por otro lado (sé que es lugar común lo que voy a decir) ¡qué confortante es sentir que la buena música sintoniza almas! Ultimamente, estoy viviendo una etapa muy placentera con mi niña (13). Alegramos el término de las jornadas paseándonos por voces y pentagramas de todos los tiempos (¡incluido éste de su adolescencia, por supuesto!). Justamente la semana pasada logré adquirir 4 de las películas de Lanza.

          Para despedirme, y aunque no sé si ya la escuchaste, te dejo en un link la Granada de Joselito:

          Saludos caraqueñisimos,

          Ana Olea

          M'agrada

        • colbran

          Muchísimas gracias, Ana, por este “clip”. Es estupendo que la música, a través de Internet, pueda unirnos tan distantes como estamos.

          Procura localizar los discos de la fabulosa y única Yma Sumac, especialmente aquel titulado “THE VOICE OF XTABAY” donde interpreta “Taita Inty” (“Virgin of the sun God”), donde alcanza una de las notas más altas de toda su carrera. Puedes dirigirte a Amazon en USA, si no lo localizas en Venezuela.

          Mis mejores saludos desde Barcelona.

          M'agrada

        • colbran

          Tengo que añadir, Ana, que el blog no es mío, es de Joaquim. Yo colaboro con posts de vez en cuando (por ejemplo el de Yma Sumac) y comentó muchísimo en los posts de Joaquim y replico también en los comentarios que se hacen en los posts míos.

          M'agrada

  29. ALBERTO GONZALEZ

    MARIO LANZA ES LA VOZ MAS MARAVILLOSA QUE HE OIDO, LLEGO A MI VIDA EN EL MOMENTO PRECISO QUE LO NECESITABA,GRACIAS A EL ENTUSIAMO QUE PRODUJO EN MI ESTOY LOGRANDO SUBIR TONOS QUE NO SOÑE QUE PODIA LOGRAR Y HE LOGRADO GRABAR POR LOS MOMENTOS SIETE DE SUS CANCIONES MAS EMBLEMATICAS ,EL CAMINO ES DURO PERO ESTOY VENCIENDO , UNA VEZ QUE ESCUCHAS A MARIO NO HAY MANERA DE QUE SE VALLA DE TU VIDA ,DIOS TE BENDIGA MARIO ,TE AMO

    M'agrada

    • colbran

      INICIO= PAGINA D’INICI, en catalán, pero tienes traductor en castellano y otros idiomas. Sólo los posts que yo hago (COLBRAN) son en castellano, los hechos por JOAQUIM -que son todos, menos los míos- están escritos en catalán y los comentaristas se expresan en el idioma que quieran.

      M'agrada

  30. colbran

    Por lo que veo estudias canto o quieres ser cantante o ya lo eres; que tengas mucha suerte. Pero cuidado con fijarte demasiado en nuestro querido Mario Lanza. Su forma de cantar tan extrovertida puede dañar según qué voces. Ya sabes que Toscanini le dijo que no se podía cantar siempre como si fuera la última vez que podía hacerlo, siempre hay que reservar algo para no perjudicar la voz.

    Vuelve cuando quieras por este blog que tiene mucho que puede interesarte. Para ello marca INICIO y te llevará a lo último publicado.

    M'agrada

  31. colbran

    Aunque este post conmemoraba los 50 años del fallecimiento de Mario Lanza, debo indicar que hoy 7 de octubre de 2011 ya se cumplen los 52 años de su deceso y sus discos y películas siguen publicándose y vendiéndose en todo el mundo.

    M'agrada

  32. Albertodossi

    Felicitats a Colibran i Al Joaquim per aquest post.

    Seria molt demanar si podeu posar algun link a aquests documentals que parlen de la vida del Caruso?

    Quin misteri la seva mort! No s’ha fet cap peli?

    “The great Mario Lanza!”

    Albertodossi

    M'agrada

    • colbran

      Los documentales a que te refieres no están comercializados en España, pero se encuentran en Amazon. Uno de ellos va incluído en uno de los films editados como extra, concretamente en “The toast of New Orleans” que se expende en un pack junto a “That midnight kiss”.

      Puedes intentar bajarlos de E-Mule gratis, mientras no lo clausuren.

      No existe film sobre la vida y muerte de Mario Lanza y yo creo que sería un éxito, siempre que se explicara la verdad de todo.

      Una aclaración: los documentales son sobre Mario Lanza, no sobre Enrico Caruso, aunque el presentado por Plácido Domingo se titule “The American Caruso”.

      Muchas gracias por tus elogios y por visitar este blog.

      M'agrada

  33. Lo mas triste es que ha intervenido una mano asesina para terminar con la vida del mas grande tenor del universo que fue, es y sera por siempre Mario Lanza y que ese crimen haya quedado sin resolver y por lo tanto sin castigar al culpable eso es lo mas lamentable.
    Me encantaria que investigaran, todos los fallecimientos que ocurren en el mundo artistico y que siempre dejan en el olvido y las causas siempre son oscuras, creo que ya es hora de que investiguen de una vez como se debe!!!

    M'agrada

    • colbran

      Se acostumbra a decir que al cabo de 50 años se tiene o puede tener acceso a las materias reservadas, pero hay muertes o asesinatos muy turbios que incluso pasados esos 50 años no se aclaran. Ahí están los casos de Rodolfo Valentino, James Dean, Mario Lanza, Marilyn Monroe, John Fitzgerald Kennedy, Elvis Presley y tantos más. A veces se aduce que si se aclarara todo peligraría la seguridad nacional de Estado Unidos y pasa esa fecha tope y no se aclara nada, aunque exisrten documentales, escritos y personas aún vivas que están cansadas de declarar cómo sucedieron las cosas, pero muchas pruebas se han ido destruyendo y las personas que vivieron muy de cerca los hechos van falleciendo. Una verdadera vergüenza y pena.

      Yo también considero a Mario Lanza la voz más sorprendente del siglo XX, pero al haber cantado tan poco en vivo hay muchísimas personas que lo cuestionan. Por otra parte Plácido Domingo ha demostrado ser, en mi opinión, el mejor cantante de ópera sel siglo XX, pues lleva cantando casí 60 años siempre en vivo y abarcando todos los géneros y siempre con una gran musicalidad. No es de extrañar, por tanto, que un tenor de la categoría de Domingo tenga a Mario Lanza en tanta consideración.

      Sé bienvenida a este blog y vuelve cuando quieras, en él encontrarás temas de todo tipo, muy especialemnte de lírica y música en general que estoy seguro que te satisfarán, aunque la mayoría están escritos en catalán por Joaquim -propietario del blog-, pero tienes traductor a tu disposición y también hay otros redactados en castellano, de los que me he ocupado yo.

      M'agrada

  34. María Teresa Camp Gozalbo

    Después de leer la mayoría de los comentarios en este sitio. hay nada que pudiera decir de Mario Lanza, “ha estado” cerca de mí toda la vida, “lo conocí” a través de una de sus películas, creo que En las Redes del Amor, título en español en México de The Toast of New Orleans, por el principio de los años 50, fue mamá quien me llevó a verla, se enamoró de Mario y su mayor placer era conseguir algún disco de él, su amor me lo transmitió y ahora conozco mucho de él, sin embargo, he de decir con honestidad que su vida fue tan triste y atormentada que hubiera preferido no conocerla. Tuve oportunidad de conocer a su hijo Damon y después, él también se fue. Pero lo que me acompañará siempre será su voz incomparable y aunque el maestro Toscanini haya dicho que era la mejor voz del siglo XX, en mi caso diría que es la más hermosa voz de todos los tiempos. Supo transmitir, en todas sus interpretaciones el alma de la canción, la plegaria, el aria y los duetos.
    No sé de voces, de técnica, nada de eso, pero el arte natural de Mario no podrá ser igualado, si eso sucediera es que él habría reencarnado.
    Agradezco infinitamente el cariño que los comentarios en este blog transmiten y aunque el encontrarlo fue casual, felicito a Colbran por esto.
    Más sorprendida estoy de ver que es catalán y que yo, siendo de origen catalán lo haya encontrado.
    Amo al país que me dio cobijo en días aciagos y es México, pero conservaré siempre el respeto por erl país en que nací.

    M'agrada

  35. colbran

    Bienvenida, María Teresa. Celebro que te haya agradado este post, que seas catalana y que tengas en tan buen concepto a Mario Lanza. Ya ves coincidimos en varias cosas.

    En este blog puedes encontrar temas interesantísimos puesto que su propietario -Joaquim- se esfuerza a diario para que así lo sean. Yo he colaborado con él en diversas crónicas de conciertos -a los que él no pudo asistir- y he intervenido en otros de temáticas que me agradan. En mi caso escribo en castellano porque aunque lo hablo correctamente no pude mejorarlo en mi época estudiantíl, pues estaba prohibido enseñarlo. Joaquim sí que escribe en catalán. Si por la razón que fuera dejaste de practicar nuestra lengua materna tienes un traductor al castellano para facilitarte la comprensión.

    Vuelve cuando gustes, serás siempre bien recibida.

    M'agrada

  36. María Teresa Camp Gozalbo

    Gracias Colbran, a pesar que no tengo oportunidad de practicar frecuentemente el catalán y que desde luego no pude enriquecerlo porque dejé España a los 7 años, y sé que no se podía enseñar en los colegios, lo puedo leer bastante bien, desde luego no puedo escribirlo, pero he leído algunas novelas que me traje en alguno de mis viajes por aquellas tierras.Sé también que los catalanes están tratando de recuperar el catalán original y eso dificulta un poco el entenderlo, el mi último viaje aprendí la palabra “calamarsada” (no sé si está bien escrita), pero bueno eso es historia.
    Y desde luego sigo siendo una fan de Mario Lanza.
    Una vez más gracias por aceptarme en este sitio.

    M'agrada

  37. Hoy es el “Memorial Mario Lanza Day” en Filadelfia un año más. Su ciudad de nacimiento sigue recordando al llorado tenor después de 54 años de su fallecimiento/asesinato (?).

    Yo sigo disfrutando de sus películas y grabaciones que afortunadamente he ido consiguiendo a lo largo de más de 60 años y me llena de satisfacción que este post que redacté con tanto cariño hace ya 4 años siga interesando y figure muy a menudo entre los más visitados del extraordinario y exitoso blog de Joaquim “IN FERNEM LAND” y que gracias a su gentileza pude incluir en el mismo.

    Estoy muy agradecido también a todos los que han comentado y a cuantos lo han visitado y siguen visitando. Una voz como la que poseía Mario Lanza es inmortal y sigue interesando a generación tras generación y sus discos y films se siguen vendiendo y reeditando como si aún estuviera entre nosotros y eso a pesar de la crisis global y en particular de la del sector audiovisual.

    M'agrada

  38. simone

    descubriendo apuntes siempre interesantísimos de ‘abans de la descoberta de IFL’ 😉
    gracias Fede, como siempre manteniendo el listón de calidad de este blog por las estratosferas.
    Un abrazo, Simone

    M'agrada

    • Tu no sabes la cantidad de apuntes de interés que ha publicado Joaquim, a los que yo he colaborado muy esporádicamente.

      Te aconsejo que donde dice “cercador” marques un tema, personaje, obra, escritor, film, cantante, etc…y verás la cantidad de ofertas. Estos temas están y estarán perennes en Internet y son consultados muy a menudo por muchos internautas.

      Me congratulo de que te haya interesado este post. Mario Lanza fue -y es, pues sus discos se reeditan y venden constantemente- un cantante de un ardor, calidez y entrega como pocos han existido. Sí escuchas alguna de sus grabaciones estoy seguro que te “enganchas”. La lástima es que nunca grabó una ópera entera porque, además, interpretó muy pocas -sólo hay constancia de dos, de fragmentos largos de “La Bohême” y “Tosca” y una tercera probable ópera completa cantada en Colombia, creo-, eso en su época de primera juventud, cuando aún no había debutado en el cine como estrella. Su muerte prematura le impidió dedicarse a la ópera, cuando el cine decidió abandonar el género musical.

      M'agrada

  39. fransesc duran

    He sido y soy un fan de Mario Lanza desde la temprana edad, tengo 77 años y he seguido todas sus peliculas que por cierto las tengo en colección, la lástima es que solo dispondo de tres en castellano, ya que me parece recordar que fueron cuatro las dobladas, y si no me equiboco son El Gran Caruso, Porque eres mia, Dos pasiones y un amor y Las siete colinas de Roma el resto en inglés, y en cuanto a su discografia me parece bastante amplia en mi discoteca, digo esto porque siempre me ha gustado su voz y te doy las gracias amigo COLBRAN, por la gran cantidad de datos que sobre este cantante has aportado, datos que algunos desconocía MUCHAS GRACIAS

    M'agrada

    • colbran

      Amigo, Francesc, has de añadir dos títulos de Mario Lanza a los estrenados en España: “Cita en los cielos” (“Winged victory”-1944, de George Cukor) -donde aparecía de extra en el coro, ya que era la versión fílmica del musical militar que se había estrenado en Broadway en noviembre de 1943, con el propio Mario Lanza de corista) y “Por primera vez” (“For the first time”-1959), estrenado dos meses y medio antes de su “extrañísima” muerte.

      Has conseguido las maravillosas regrabraciones que la RCA publicó hace cinco años en un pack?

      Me satisface muchísimo que haya podido aportarte datos que aún no conocías.

      Muchas gracias por leer este post. A tu disposición. Somos casi de la misma quinta, yo tengo 75 años.

      Fede

      M'agrada

  40. fransesc duran

    Hola Colbran, no sabes la ilusión que me ha hecho al ver que me has contestado a mi escrito ya que es la primera vez que puedo tener opiniones sobre este gran cantante, bien, en cuanto a la pelicula POR PRIMERA VEZ, si dispongo de la original, en ingles y con subtitulos en castellano ya que por casualidad la encontre en unos almacenes, en cuanto a WINGED VICTORY, tambien dispongo de ella, pero la verdad no he sabido observar en el coro a Mario Lanza, tendré que fijarme mejor y en cuanto a las regravaciones de la RCA, supongo que te refieres a CD, no se si seran las mismas pero dispongo de muchos originales, en cuanto a discos de plastico de 33rpm y 45 rpm, tambien dispongo de varios no tantos com en CD, pero me gusta escucharlos y uno que es mi preferido es el que está gravado en directo del concierto del Royal Albert Hall – Londres el 16 de Abril de 1958 con el director de orquesta y pianista Constantino Callinicos, (supongo que lo tendrás). Repito gracias por dedicar un poco de tu tiempo a mi escrito. SALUDOS

    M'agrada

  41. fransesc duran

    Perdona amigo Colbran, pero he cometido un error que ruego me perdones, he confundido WINGED VICTORY de George Cukor (que no dispongo de este titulo y no se como tenerlo ya que en Internet no se me descarga), por HEVENLY CREATURES de Peter Jackson, que si la tengo, ya que en la misma se pueden oir varias interpretaciones de MARIO, espero que me perdones esta confusión. SALUDOS

    M'agrada

    • colbran

      Ya me extrañaba que tuvieras “Cita en los cielos” porque existe un contencioso entre la productora/distribuidora y los herederos de George Cukor o de alguno de los intérpretes. Además te sería algo difícil de localizar a Mario Lanza, a menos que la cámara hiciera un recorrido en “travelling” de los coristas cuando cantan. Yo tenía el programa de mano -entonces lo llamábamos “prospecto”-, era de de la Fox y había un personaje vestido de Carmen Miranda. Constituyó el debut cinematográfico de varios artistas que luego serían famosos, no sólo Mario Lanza sino también Red Buttons (óscar secundario en “Sayonara”).

      La versión que circula por Internet es de muy baja calidad y muy cara y además la proporcionan firmas sospechosas (no Amazon) y no me atrevo a encargarla.

      “Criaturas celestiales” es una estupenda película angustiosa y muy bien interpretada en la que Stephen Reilly interpreta a Mario Lanza y a lo largo del film se escuchan varias piezas interpretadas por el llorado tenor, ya que las “niñas” son fans a ultranza de Lanza y su mayor deseo es verle en persona. Por cierto se basa en un hecho real.

      El pack a que me refería contiene 5 CDs remasterizados con un sonido espléndido.y lo puedes conseguir a través de Amazon. El año pasado también salió a la venta una nueva recopilación con 30 temas bajo el título de “The toast of Hollywood” con magníficas remasterizaciones y este marzo pasado un nuevo doble CD remasterizado con 48 temas. Lo que sucede es que se repiten varios temas que tenemos en diferentes discos, pero hay uno extraordinario que ya está descatalogado que contiene rarezas de sus películas: duos con Ann Blyth, primeras tomas -luego descartadas por demasiado vigorosas- de temas de “El príncipe estudiante”, etc que es una gozada.

      M'agrada

  42. fransesc duran

    No paro de estar sorprendido de la cantidad de datos que he recopilado y que desconocía gracias al haber encontrado este blog que aunque tarde me parece muy gratificante en cuanto al tema que nos ocupa y que por supuesto amigo Colbran te agradezco, voy a intentar adquirir las recopilaciones que me indicas y que sin dudar, si no tienes inconveniente te lo haré saber ya que si no fuera por ti y gracias a tus conocimientos, me sería imposible. No te conozco personalmente, pero mereces todo mi respeto y credibilidad por cuanto he leido ya que tu gran conocimiento sobre Mario Lanza no deja lugar a dudas. G R A C I A S

    M'agrada

  43. fransesc duran

    Hola Joaquim, m’alegra qu’em fasis aquet comentari, peró tenía la vaga sensesió de que si no mo aguesis dit , jo mateix li ahuria fet una pregunta sobre Luis Mariano, que per cert aixi com les tevas gravacions de opera , que guardo i escolto, tambe les de L.Mariano, segueixo tenint i escoltan de tan en tan.i com tu dius bé fa molts i molts anys de les gravacions, aixi dons li donaré les gracias per lo que va fer. Una abraÇada,

    M'agrada

  44. fransesc duran

    Amigo Colbran como hrabrás podido leer en el escrito anterior y a través de Joaquin, puedo darte las gracias por las gravaciones que hacer un monton de años me hiciste de Luis Mariano, que tambien como Mario Lanza era de mis cantantes favoritos, sigo comprando tambien algun CD que encuentro, pero de tus gravaciones, las sigo conservando en casette y escuchando,una vez más MUCHAS GRACIAS

    M'agrada

    • colbran

      Celebro que aún conserves y puedas escuchar las cassettes que te grabé de Luis Mariano hace tantos años, lo digo porque ahora ya es difícil localizar lectores de cassette, pues muchos comercios los han retirado de la venta.

      Con motivo del centenario del nacimiento del añorado tenor vasco-español (13-8-1914), Francia ha reeditado varios discos de sus grabaciones descatalogadas y ha puesto en circulación en DVD y alguna en BluRay todas sus películas, con la inexplicable exclusión de “Cita en Granada” (“Rendez-vous à Grenade”-1952), donde cantaba -entre otras- su famoso “Txi-ki-tín”. Amazon Francia tiene todo a tu disposición, por si pudiera interesarte.

      M'agrada

  45. fransesc duran

    Bien amigo Collbran, espero no molestarte con mi escrito, pero como te dije el pasado dia 25 de Agosto, después de indagar y preguntar en las tiendas especializadas en gravaciones antiguas y recopiladas en CD, debo decirte que he conseguido dos magnificas recopilaciones de MARIO, un pack con 5 CD y cuyo titulo es 100 OF HIS LEGENDARY RECORDINGS, y otro con 4 CD titulado I SING FROM THE HEART, de la CCCO FABFOUR. El sonido de ambas regravaciones, es perfecto y muy claro, aunque la mayoria de las canciones, como tu bien dijiste, estan repetidas, pero vale la pena tenerlas, pues la calidad del sonido es mas bueno Te agradezco la información sobre Luis Mariano, pues tambien he ido recopilando bastantes CD, (que no superan las gravaciones que en su dia me hiciste). Un saludo.

    M'agrada

    • Celebro que hayas conseguido esos CDs y estés satisfecho, pero los que yo citaba eran:

      “ORIGINAL ALBUM CLASSICS” (5 CDs-2009)
      “TOAST OF HOLLYWOOD” (2CDs-2013)
      “TIMELESS CLASSICS” (2 CDs-2014)

      que puedes conseguir desde Amazon.uk. Y el disco que ya no está localizable es “Be my love-Mario Lanza’s greatest performances at M-G-M”-1998) con tomas descartadas de sus films y otras nunca antes aparecidas en ningún soporte, incluyendo un dúo con Ann Blyth.

      M'agrada

  46. fransesc duran

    Tomo nota de los CDS que me indicas, así como el disco inlocalizable , cuanta información que estoy recopilando, gracias a tu gran veteranía musical,ha sido un acierto por mi parte en descubrir, que a través de la música, hayan tantas personas en tener gustos similares. Muchas gracias y perdona si te he “robado” un poco de tu tiempo.

    M'agrada

  47. colbran

    Hoy, Mario Lanza Memorial Day en Filadelfia, se cumplen 58 años del fallecimiento (por causas que ya especifico en el primer apunte que me sugirió publicar Joaquim) del super recordado tenor, cuyos discos van publicándose año tras año e incluso varios nuevos procedentes de diferentes fuentes, aparte de nuevas biografías, con lo que su vigencia sigue permanente con nuevos “fans” y con “fieles” permanentes. Para los que no lo consideran un gran cantante lírico deseo expresarles que “algo” tenía su voz que sigue atrayendo nuevos compradores de sus registros discográficos y sus DVDs en una época en que esas compras van decayendo constantemente. Para mí es una voz hermosa y expresiva que a través del oído llega al corazón de quien le escucha porque cantaba con el corazón, al menos ese es mi caso.

    Ya han pasado 8 años de ese post, Dios mío qué rápido pasa el tiempo!!!

    M'agrada

    • Si, però el fet que cantés tan poc obres senceres invaliden una valoració com podem fer dels grans cantants. Limitacions artístiques o tècniques que el van “limitar” al món del cinema i el disc, fet que va motivar l’esclat mundial, però les carreres operístiques no es fan ni als platós de cinema ni a les sales de gravacions.
      Segurament amb un Lanza més preparat psicològicament parlant tot hagués estat diferent, però com aquells cracks futbolístics nascuts del no res, no va saber pair la “fama fàcil” del cinema.

      M'agrada

Deixa un comentari