LIZ CALLAWAY, properament al Foyer


Els propers 25 i 27 d’abril Liz Callaway cantarà unes golfes al Foyer del Liceu, dedicada al compositor de la temporada a Barcelona, Stephen Sondheim, acompanyada al piano per Alex Rybeck.

No cal que us digui que Sondheim m’agrada molt i que tants concerts ens facin amb obres seves hi aniré, però potser que busquem altres fórmules.

També hi ha compositors com Loewe, Loesser, Schwartz o Herman, però sembla que no sortim del mateix cercle, com si els altres no tinguessin prestigi.

Liz Callaway té un brillant currículum a Broadway i ha participat en els muntatges dels grans musicals (Cats, Evita, Miss Saigon, Sunday in the Park with George o Merrily We Roll ALong), però la veu de Liz Callaway també és molt coneguda per haver gravat les produccions animades de la Disney (Lion King II, The Return of Jafar, Aladdin o Anastasia)

El programa que s’anuncia a la web del Liceu és el següent:

ACTE I
“Our Time”, de Merrily We Roll Along
“Another 100 People”, de Company
“I Remember”, d’Evening Primrose
“Take Me to the World”, d’Evening Primrose
“Broadway Baby”, de Follies
“Now You Know”, de Merrily We Roll Along
“Not a Day Goes By”, de Merrily We Roll Along
“What More Do I Need?”, de Saturday Night
“What Can You Lose?”, de Dick Tracy
“Company/ Marry Me a Little”, de Company
“Barcelona”, de Company
“Getting Married Today”, de Company
ACTE II
“There Won’t Be Trumpets”, d’Anyone Can Whistle
“Anyone Can Whistle”, d’Anyone Can Whistle
“Moments in the Woods”, d’Into the Woods
“Children Will Listen”, d’Into the Woods
“Sooner or Later”, de Dick Tracy
“Could I Leave You?”, de Follies
“Losing My Mind”, de Follies
“The Ballad of Sweeney Todd”/ “Not While I’m Around”de Sweeney Todd
“Send in the Clowns”, d’A Little Night Music
“Being Alive”, de Company

Us deixo un Youtube d’un concert de la Liz Callaway al Carnegie Hall cantant Meadowlark de The Baker’s Wife, el musical amb lletra i música de Stephen Schwartz.

MEADOWLARK

WHAT DOES HE THINK I AM?
WHAT SORT OF A WEAK-WILLED SENTIMENTAL SHEEP
DOES HE THINK I AM?
WELL, I WON’T EVEN THINK ABOUT HIM,
I’LL JUST GO TO SLEEP! …

WHO DOES HE THINK HE IS?
WHO COULD BE AS HANDSOME
WHO COULD BE AS SMART AS HE THINKS HE IS?
HE JUST HAS TO SNAP HIS FINGERS
WOMEN FALL APART!
WHAT DOES HE THINK
THAT I’LL SLINK AWAY WITH HIM?
THAT I’LL FOLLOW HIM RIPE AND DROOLING?
WHO DOES HE THINK HE IS?
AND WHAT DOES HE THINK I AM?
AND WHO DO I THINK …

I’M FOOLING?

WHEN I WAS A GIRL l I HAD A FAVORITE STORY
OF THE MEADOWLARK WHO LIVED WHERE THE RIVERS WIND
HER VOICE COULD MATCH THE ANGELS’ IN ITS GLORY
BUT SHE WAS BLIND, THE LARK WAS BLIND
AN OLD KING CAME AND TOOK HER TO HIS PALACE
WHERE THE WALLS WERE BURNISHED BRONZE AND GOLDEN BRAID
AND HE FED HER FRUIT AND NUTS FROM AN IVORY CHALICE
AND HE PRAYED:

“SING FOR ME, MY MEADOWLARK,
SING FOR ME OF THE SILVER MORNING,
SET ME FREE, MY MEADOWLARK,
AND I’LL BUY YOU A PRICELESS JEWEL
AND CLOTH OF BROCADE AND CREWEL
AND I’LL LOVE YOU FOR LIFE,
IF YOU WILL SING FOR ME.”

THEN ONE DAY AS THE LARK SANG BY THE WATER
THE GOD OF THE SUN HEARD HER IN HIS FLIGHT
AND HER SINGING MOVED HIM SO
HE CAME AND BROUGHT HER THE GIFT OF SIGHT
HE GAVE HER SIGHT
AND SHE OPENED HER EYES TO THE SHIMMER AND THE SPLENDOR
OF THIS BEAUTIFUL, YOUNG GOD, SO PROUD AND STRONG
AND HE CALLED TO THE LARK IN A VOICE BOTH ROUGH AND TENDER
“COME ALONG.
FLY WITH ME, MY MEADOWLARK,
FLY WITH ME ON THE SILVER MORNING,
PAST THE SEA WHERE THE DOLPHINS BARK
WE WILL DANCE ON THE CORAL BEACHES,
MAKE A FEAST OF THE PLUMS AND PEACHES
JUST AS FAR AS YOUR VISION REACHES
FLY WITH ME.”

BUT THE MEADOWLARK SAID NO
FOR THE OLD KING LOVED HER SO
SHE COULDN’T BEAR TO WOUND HIS PRIDE
SO THE SUN GOD FLEW AWAY
AND WHEN THE KING CAME DOWN THAT DAY
HE FOUND HIS MEADOWLARK HAD DIED
EVERY TIME I HEARD THAT PART I CRIED …

AND NOW I STAND HERE STARRY-EYED AND STORMY
OH, JUST WHEN I THOUGHT MY HEART WAS FINALLY NUMB
A BEAUTIFUL, YOUNG MAN APPEARS BEFORE ME,
SINGING “COME, OH, WON’T YOU COME?”
AND WHAT CAN I DO IF FINALLY FOR THE FIRST TIME
THE ONE I’M BURNING FOR RETURNS THE GLOW?
IF LOVE HAS COME AT LAST IT’S PICKED THE WORST TIME
STILL I KNOW
I’VE GOT TO GO


FLY AWAY, MEADOWLARK
FLY AWAY IN THE SILVER MORNING,
IF I STAY, I’LL GROW TO CURSE THE DARK
SO IT’S OFF WHERE THE DAYS WON’T BIND ME
I KNOW I LEAVE WOUNDS BEHIND ME
BUT I WON’T LET TOMORROW FIND ME
BACK THIS WAY
BEFORE MY PAST ONCE AGAIN CAN BLIND ME
FLY AWAY …
AND WE WON’T WAIT
TO SAY GOOD-BYE
MY BEAUTIFUL YOUNG MAN
AND I.

Un comentari

  1. Roberto's avatar Roberto

    Nosotros iremos el 27. Precisamente este fin de semana al volver a ver el Dvd del concierto de “Follies” de hace ya 23 años, pudimos descubrir a una Liz Calloway muy joven. La voz parece adecuada para las canciones de Sondheim, veremos que tal resulta.

    M'agrada

  2. colbran's avatar colbran

    A ver si algún día alguno de estos cantantes specializados se acuerda, que, aparte de los compositores citados por Ximo, también existen Charles Strouse (con canciones maravillosas), Cy Coleman (con auténticos hits) y Burton Lane (un auténtico clásico), aparte de muchos más… Y es que con Sondheim estamos ya al borde del empacho, al menos yo y éso que me gusta muchísimo.

    Me imagino de donde procede la influencia para que Matabosch programe estos especiales Sondheim, pero esta influencia debiera indicarle también que el mundo del musical no comenzó con Sondheim y mucho menos se acabará con él, pese a ser, sin lugar a dudas, el compositor más destacado en este género de los últimos treinta años y uno de los más importantes de la historia del musical americano, siempre con permiso del fabuloso Jerry Herman que, por lo visto, nunca ha existido para los programadores del Broadway-Liceu.

    Liz Callaway es una buena cantante y estoy seguro de que nos va a gustar, pero es cierto que tiene un no se qué de Petula Clark, como señala Julianen.

    La cancioncita de “la alondra de la pradera” tiene un texto bastante indigesto, de puro cuento metafórico, que Callaway despacha con mucha soltura y convicción. Me imagino que Patti Lupone que la estrenó le pondría un poco más de mala l… que le iría muy bien a la letra para hacerla más llevadera.

    “The baker´s wife” (1976), la obra a la que pertenece esta canción, basada en “La femme du boulanger” de Marcel Pagnol, fue un pequeño fracaso y nunca llegó a Broadway, pese a contar con la Lupone y, a lo largo de las pocas representaciones, tuvo incluso a Topol entre los protagonistas masculinos.

    Esta canción “Meadowlark” (que alguien ha calificado de intrigante) fue intermitentemente retirada y vuelta a poner durante la programación de la obra porque su productor David Merrick la detestaba.

    Pese a todo “The baker´s wife” se ha convertido en un título de culto y la canción “Meadowlark” en una pieza a la que recurren muchas divas del musical, gracias a la especial preferencia que por ella tiene la multipremiada Betty Buckley (fabulosa en el musical “Sunset Boulevard”) que, machaconamente, la incluye dondequiera que vaya y cante.

    Veremos qué agradables sorpresas nos depara la Callaway.

    M'agrada

  3. A queer one (Julie Jordan)'s avatar A queer one (Julie Jordan)

    A ver, un poco por alusiones (imagino), aunque no quiero abrir ninguna caja de Pandora, tampoco veo la necesidad de establecer estas rivalidades cuando yo veo que debería haber alianzas, pero el sentimiento tribal de este país no deja de sorprenderme…

    Hay algo que me incomoda un poco cuando insistís tanto en que hay “otros” compositores y que la música de Broadway empieza “antes de Sondheim”. Pues claro. Los que comentáis y muuuuuchos más. Que no tiene tanto misterio. La postura un poco de que cuando se hace una cosa inmediatamente se quiere otra es cómoda pero tampoco veo a dónde lleva.

    No sé si es mala fe (lo dudo) o simplemente olvido (que por otra parte también lo dudo). De hecho, que yo sepa, en el Foyer se han programado, en la línea de cabaret inspirado por Broadway, shows de Bernstein, de Kander y Ebb, de Porter, de Jule Styne. No sé si se ha hecho alguno otro de Sondheim, aunque dos en seis años pues bueno, no es deseable, pero tampoco sería excesivo. Digo yo.

    Otra cosa es que el Liceu tenga que tomarse la cuestión de ofrecer una panorámica tan en serio como otras cosas que hace. Lo importante del Liceo es la ópera. Lo otro se hace bajo la etiqueta de “sesiones golfas” que, como su nombre indica, es bastante informal, una actividad paralela y de lo menos central. Tened en cuenta que la dinámica de contratación de esta gente no encaja a menudo con el modo en que se hacen las cosas en el Liceu. Un teatro especializado en este tipo de cantantes lo haría mejor. Aquí no me puedo meter en detalles, pero de verdad es más fácil en cierto modo para el Liceu traer a la Gruberova que a Audra McDonald. Son cuestiones distintas. Hay teatros que no podrían traer a la primera y sin embargo colocarían a la primera.

    En fin, que sí, que vale, pero que siempre las cosas tienen dos lados y lo importante es buscar puntos de encuentro, ¿no?

    En cuanto a la canción, pues realmente me parece una obra maestra. Yo prefiero la versión de Betty Buckley, qué le vamos a hacer. Una cosa interesante es que en este musical, al final, el mismo personaje canta una canción, Where is the warmth?, que dice casi exactamente lo contrario. Esto es importante porque las emociones que despierta este tema (muy fuertes en mi caso) quedan entonces canceladas por la conclusión de la obra. Y sin embargo, lo sentimientos que nos motivan son los de la primera. Se hacía sobre todo en audiciones en los noventa. A mí siempre me ha parecido una joya.

    Besos a todos

    M'agrada

  4. Roberto's avatar Roberto

    No creo oportuno quejarse de la programación hecha por Matabosch para las golfas del Liceo. ¿Qué no hubiéramos dado por oír a Liz Callaway en cualquier otro recinto y en otro momento? Yo estoy seguro que la contratación de estos artistas se hace de acuerdo a la disponibilidad existente en el momento de realizar los contratos. Si miráis la programación para la próxima temporada, comprobaréis que todos son pequeños shows ya existentes y que seguramente han sido ofrecidos al Liceo (o buscados por él, como queráis) por los agentes de cada intérprete. Esta (la de Liz Callaway) será el segundo programa del Foyer dedicado a Sondheim (el primero fue flojísimo) y el año próximo no hay ninguno! La decepción de este año ha sido la cancelación de Faith Prince, y a lo que iba: ¡qué no hubiéramos dado por oírla, cantara lo que cantara! La verdad es que aprecio mucho las sesiones golfas del Foyer. Y Colbran: el año que viene tendrás uno de zarzuela!

    M'agrada

  5. colbran's avatar colbran

    Roberto: estoy encantado de que POR FIN, después de haber pasado por el Foyer todos los géneros habidos y por haber y se hayan programados tántos dedicados a Broadway (que tú, precisamente, sabes en qué medida me gusta el musical, género del que llevo vistos unos 400 títulos en vivo, como mínimo, y bastantes en “muerto”) y haberle dicho a Matabosch, tántas veces como he coincido con él, que para cuándo zarzuela, se haya decidido a programarla.

    A mí la zarzuela me gusta muchísimo, pero es que a mí me gusta muchísimo TODO tipo de música y canto, con preferencia el lírico. Por esta razón soy enrusiasta de la copla, del musical, de la zarzuela, de la opereta, de la canción francesa, de la italiana, de la inglesa, de la española, de los films musicales,…de la ópera, de la música sinfónica,… absolutamente de todo tipo de música. Y quien me conoce personalmente lo sabe.

    Todo lo antedicho sirve de puente para decirle a “You´re a queer one” que yo no critico la programación del Liceu sino la reiteración. Yo pensaba que se había programado más Sondheim en el Foyer. Como me he equivocado, pido excusas. Pero es que te encuentras a Sondheim en cada esquina de Barcelona y yo pensaba que en el Foyer lo habíamos tenido programado más veces.

    Escuchar a Liz Callaway me hace francamente mucha ilusión, pero a mí a quien me gustaría ver otra vez es a Kim Criswell, por ejemplo (y ésta merecería la sala grande, no el Foyer). Sólo la he visto en persona en “Annie get your gun” en Londres y lo demás en DVD y escuchado a través de sus grabaciones de audio.

    La cancion “Meadowlark” la he frecuentado poco y no puedo valorarla con rigor. El texto, lo siento, no me gusta. Quizás en el contexto de la obra tenga una razón de ser (sólo conozco el OBC con la Lupone y la versión de Londres del 1989, ninguna de las dos me entusiasma, pero quizás necesito revisarlas).

    M'agrada

  6. colbran's avatar colbran

    Bueno, aclaración, la versión de la Lupone no es OBC, sino OC porque no se estrenó en Broadway.

    El monigote, por lo visto, se pone cuando quiere porque yo no lo he puesto.

    M'agrada

Deixa un comentari