EL MEU PARTICULAR CINEMA PARADISO.


Giuseppe Tornatore va filmar a l’any 1988 una pel·lícula molt emotiva anomenada Cinema Paradiso, que va guanyar el Oscar a la millor pel·lícula de parla no anglesa, el Globus d’Or i el BAFTA per la mateixa categoria, també la Palma d’Or del Festival de Cannes.

En aquesta pel·lícula hi ha un moment de pell de gallina total, quan amb els fotogrames tallats dels milers de pel·lícules que es van passar pel Cinema Paradiso, és va un muntatge que em va produir un nus a la gola i una neteja de lentilles d’aquelles històriques.

Avui no pretenc, ni molt menys, que us passi el mateix a vosaltres.

He agafat 52 imatges, una per pel·lícula, d’aquelles que m’agraden molt o que en algun moment de la meva vida, m’han agradat molt i he respectat l’emotiva banda sonora d’Ennio Morricone per la pel·lícula de Tornatore.

És un exercici nostàlgic, si, però porto uns quants dies fent exorcismes emotius, deu ser la primavera.

Espero que ho gaudiu!

Sigueu condescendents, ja ho se que en falten moltes, però avui me’n vingut aquestes 50 al cap i ara ja en trobo a faltar una cinquantena més.

Entrada relacionada:

Un comentari

  1. no has dejado ni una en el tintero, todas son grandes con mayusculas, mencion especial a tu recuerdo de West Side Story hoy por hoy despreciada y olvidada por la mayoria de los criticos y por supuesto Bette, Lana, Kate, un diez

    M'agrada

  2. Isolda's avatar Isolda

    Com dius ni manquen moltes, però has fet molt bona selecció, i haver posat la banda sonora de Cinema Paradiso m’ha emocionat ja que és una película emotiva i qué estimo molt.Com sempre Ximo estàs al plat i a les tallades. Gràcies!!!

    M'agrada

  3. Roberto's avatar Roberto

    Podrías ir haciendo un post como este cada semana y siempre se quedarían 50 más en el tintero. Siempre va bien recordar imágenes de films que se ha quedado un poco olvidados en la memoria. ¿Habéis visto el intento de copia de “Cinema Paradiso” al final de “Rebobine, por favor” de Michael Gondry? Por cierto, al ver una de las imágenes me he acordado: ¿para cuando un DVD de “Novecento”?

    M'agrada

  4. Tosca's avatar Tosca

    Oh, benvinguts passeu, passeu, ara ja no falta ningú : la senyora Danvers,en Rhett i la Scarlett, el princep de Salina, el de Dinamarca i el senyor de Bergerac, el professor Higgins de braçet amb l’Eliza …
    Sigueu tots benvinguts al Paradís !!!!!

    M'agrada

  5. kenderina's avatar kenderina

    ¡Que bonito, Ximo !! Aunque me falta Capra… Supongo que cada uno tenemos un “Cinema Paradiso” particular, pero no te creas que el mio sería tan distinto a este… 😉

    M'agrada

  6. Cecilio me’n he deixat moltes i avui ataco amb 50 més que és imperdonable que em deixés ahir.
    Broadway Baby, a veure si avui em poso al dia.
    Roberto, no puc esperar una setmana, avui en surt un altre, no he pogut dormir tranquil pensant amb les oblidades. Jo tinc el Novecento, comprada a Itàlia, si estàs interessat….
    Nico, benvingut.
    Mr.Ripley, estàs content, surts tu.
    Tosca, fes lloc que avui en passen més.
    Kenderina, a veure si avui hi cap en Capra.
    Ferran, què és el cine?, un seguit de mites.

    M'agrada

  7. olympia's avatar olympia

    Ximo,
    Jo sóc aquella escena de cinema mut que avui no has posat: Els ulls esbatanats, les mans pujant i baixant del cap mirant el preciós post que has fet. Les lletres diuen: Ohhhh!!!

    M'agrada

  8. Per a mi, Cinema Paradiso és una de les pel·lícules més emocionants, en el més estricte sentit de la paraula, i m’ha agradat que t’hagi evocat aquestes 50 primeres pel·lícules que ens has proposat. N’esperem 50 més i 50 més i…!

    M'agrada

  9. assai's avatar assai

    Ximo,

    Me he encontrado con tu blog por casualidad leyendo el de maac, que también encontré de la misma manera; en realidad iba buscando algo -alguna crítica o comentario- sobre el concierto de Waltraud Meier en Valencia

    He pasado un rato fantástico leyéndolo y sigo haciéndolo mientras te escribo este comentario a “tu particular cinema paradiso” Si lo que has escrito es un “exorcismo emotivo” -espero haberlo traducido bien- bienvenido sea. Pero no los hagas solamente en primavera, o no te excuses en la primavera para hacerlos, hazlos durante todo el año. Es fantástico que te emociones como lo haría Karen Blixen, Giuseppe Tornatore, Monrricone… porque solo así serás capaz de contar lo que sea tambien como lo haces tú en tu blog. No busques la primavera como pretexto, le quitaría valor a lo que has escrito porque sería circunstancial y, eso, permíteme que te lo diga, no me lo creo.

    Lo maravilloso del cine -o de la opera- es que es la suma de varios lenguajes y el resultado es mayor y más interesante que cada uno ellos por separado y mucho más valioso; Cuando Karen Blixen -Meryl Streep en memorias de afríca- le cuenta a Denis Finch Huton (Robert Redford) un cuento y sus palabras se pierden en la música y se ven las miradas absortas de todos mientras avanza el relato Pollack no solo cuenta una historia, sino que transmite todas las sensaciones y emociones que todos imaginamos que debieron producir sus fantásticos relatos, e incluso nos hace que las sintamos nosotros mismos como protagonistas en primera persona …

    En esa tradición esta tu blog; los que son capaces de transmitir emociones Espero que continues con “tu particular cinema paradiso” más alla de la primavera…Como Cole Polter dice “every time we say goodbye we die a little…” No digamos adiós a nada y menos a emocionarnos porque perderíamos lo mejor que tenemos…. sigue con “tu particular cinema paradiso”, qué maravilla.

    Gracie Mille!!!!!!!!!!

    M'agrada

  10. No te preocupes Assai, si te paseas por el blog, verás que desde su inicio, ya hace más de un año, no es una fiebre primaveral, por suerte, pero “a veces” utilizo algún que otro tópico.
    Gracias por tu comentario, sin la emoción y la pasión que pongo en este blog, ten por seguro que este habría muerto hace muchos días, pero mira, es un trabajillo diario muy bien remunerado por todos los que lo visitáis y participáis.
    Olympia, Glòria i Salarino és una sort que ens agradin tantes coses, oi?

    M'agrada

  11. Anda!!! Hablando de cine por estas tierras wagnerianas y se me había escapado!!!

    Precioso montaje: muchas están en mi lista de imprescindibles, otras no las aguanto pero en general coincidimos más de lo que esperaba. Y a juzgar por el último fotograma, el niño que hay en tí está presente también en la faceta cinematográfica 😉

    M'agrada

Deixa un comentari